W opublikowanym w „Obstetrics & Gynecology” artykule, bioetycy i eksperci medyczni wyrażają chęć bardziej dogłębnego zbadania kwestii etycznych związanych z „amnioinfuzją” – eksperymentalną terapią dzieci w łonach matek, u których w okresie prenatalnym wykryto brak obu nerek. Specjaliści stawiają 10 kluczowych problemów, które należy zbadać: potencjalne ryzyko i korzyści w porównaniu do alternatyw, informacja dla rodziców, zgoda, ocena wyników, sprawiedliwy dostęp, konflikt interesów, wpływ na klinicystów i instytucje oraz długoterminowe konsekwencje społeczne.
Brak obu nerek u nienarodzonych jeszcze dzieci to deformacja uznana za chorobę śmiertelną, ponieważ prowadzi do wadliwego rozwoju płuc. Amnioinfuzja jest procedurą stosowaną już w ginekologii w przypadku małowodzia. Od kilku lat podejmuje się próby pomocy również płodom bez nerek. Amnioinfuzja w tym przypadku polega więc na wprowadzeniu roztworu soli do jamy owodniowej, aby ułatwić rozwój płuc płodu, tym samym spróbować utrzymać dziecko przy życiu do czasu narodzin, następnie wykonać dializę i przeszczepić nerkę. Pierwsze dziecko, które urodziło się dzięki zastosowaniu tej techniki w 2012 roku, znajduje się dziś dobrym stanie. Jednakże zastosowanie tej metody pociąga za sobą szereg wątpliwości i pytań, może między innymi stanowić zagrożenie dla matki i prowadzić do przedwczesnego porodu.
Obecnie parom, u których dzieci w okresie prenatalnym wykryto tę wadę, oferuje się aborcję lub perinatalną opiekę paliatywną. W ostatnich latach również eksperymentalne zabiegi medyczne. Autorzy artykułu podkreślają i chcą, aby procedury związane z amnioinfuzją i sam zabieg zostały sklasyfikowane jako oficjalne badania kliniczne w celu ich uprawomocnienia i wdrożenia na szerszą skalę.
Źródło: oneofus.eu
