„Etyka robotów” według UNESCO

by Emem Studio

We wrześniu Światowa Komisja ds. Etyki Wiedzy Naukowej i Technologii UNESCO, w skrócie „COMEST” ukończyła raport na temat robotyki, który właśnie został opublikowany. Jego celem jest „zaproponowanie ram etycznych” w tej dziedzinie i „promowanie zarówno publicznej kontroli, jak i globalnego dialogu na temat kwestii etycznych” wynikających z zastosowania różnych współczesnych technologii robotycznych.

 

Według COMEST, te „zrobotyzowane maszyny”, które „zacierają granice między człowiekiem a maszyną”, stawiają pytania o podstawowe pojęcia, takie jak „zdolność do działania” lub „odpowiedzialność”. Początkowo wykorzystywane do celów przemysłowych i wojskowych, technologie robotyczne są obecnie wykorzystywane w wielu dziedzinach, takich jak transport, opieka zdrowotna, edukacja, rolnictwo i dom. Robotyka „w coraz większym stopniu opiera się na sztucznej inteligencji, która promuje rozwój ludzkich możliwości, takich jak percepcja, wykorzystanie języka, interakcja, rozwiązywanie problemów, uczenie się, a nawet kreatywność”. Te „maszyny kognitywne” stają się zatem „nieprzewidywalne” w przeciwieństwie do tak zwanych „deterministycznych” robotów. Roboty kognitywne „stawiają nowe wyzwania”, dla których COMEST opracował ramy etyczne, które można zastosować na wszystkich poziomach prawodawstwa, od kodów behawioralnych dla inżynierów, po przepisy krajowe i konwencje międzynarodowe.

 

W raporcie dostępnym na stronie Unesco, w punkcie o moralnym statusie robotów czytamy: „Gwałtowny rozwój wysoce inteligentnych autonomicznych robotów może zatem zakwestionować naszą obecną klasyfikację istot zgodnie z ich statusem moralnym, w ten sam, a może nawet głębszy sposób, jak to miało miejsce w przypadku zwierząt innych niż ludzie poprzez ruch na rzecz praw zwierząt. Może nawet zmienić sposób, w jaki ludzki status moralny jest obecnie postrzegany. Chociaż wciąż przypominają futurystyczne spekulacje, takich pytań nie należy lekceważyć, zwłaszcza w świetle faktu, że „podział człowiek-maszyna” stopniowo zanika (…)”.

 

Źródła: www.genethique.org oraz unesdoc.unesco.org

You may also like

Facebook