4 marca 2016 r. Komisja Europejska zaproponowała, aby Unia Europejska ratyfikowała Konwencję Stambulską Rady Europy o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej. Konwencja ta ma na celu ujednolicenie części ustawodawstwa krajowego dotyczącego przemocy wobec kobiet oraz przemocy domowej. Konwencja zawiera kontrowersyjne, ideologiczne zapisy dotyczące redefinicji płci. Przystąpienie UE do konwencji, a także jego warunki, są aktualnie negocjowane w ramach Rady.
Konwencja Stambulska porusza między innymi zagadnienie „gender” – po raz pierwszy stara się ustalić prawnie wiążącą definicję tzw. „płci społecznej” jako konstruktu społecznego w prawie UE ze wszystkimi konsekwencjami w zakresie edukacji, wolności wyznania i sumienia. Konwencja w istocie nie wnosi nic nowego do sposobu, w którym problem przemocy wobec kobiet i dzieci, jest rozwiązywany na szczeblu krajowym. W zamian stereotypowo przedstawia mężczyzn i chłopców jako sprawców przemocy, a także ma potencjał, by znacząco naruszyć prawa rodzicielskie w sprawach związanych z edukacją.
Konwencję ratyfikowało do tej pory mniej niż połowa członków Rady Europy (22 z 47 państw) oraz połowa krajów członkowskich Unii Europejskiej (14 z 28). Kraje, które naciskają na przystąpienie UE do konwencji to: Szwecja, Finlandia, Holandia, Austria. Polska jest przeciwna akcesji. Węgry, Słowacja, Czechy oraz inne państwa członkowskie są zaniepokojeni podziałem kompetencji oraz podstawami prawnymi dokumentu.
Organizacje pozarządowe akredytowane przy instytucjach europejskich, w tym m.in. Europejska Federacja dla Życia i Godności Człowieka ONE OF US, podjęły wiele działań edukacyjnych w zakresie informowania o negatywnych konsekwencjach i zagrożeniach związanych z ratyfikowaniem Konwencji Stambulskiej. Organizacje informowały wielokrotnie w tej kwestii urzędników UE, stworzyły i rozpowszechniały specjalną notatkę prawną, która podkreśla procesowe i materialne problemy związane z przystąpieniem UE do konwencji. Organizacje te współpracują również z kościołami i religijnymi grupami, które mogą informować o problemie lokalnych urzędników.
Celem podejmowanych przez te organizacje działań jest głównie wpłynięcie na państwa członkowskie Unii Europejskiej, aby sprzeciwiły się przystąpieniu do konwencji, a także podnoszenie świadomości na temat problemów związanych z tym dokumentem.
Konwencja Stambulska została przedstawiona w 2011 r. i weszła w życie w sierpniu 2014 r. Do dwunastu państw członkowskich, które podpisały i ratyfikowały konwencje należą: Austria, Dania, Finlandia, Francja, Włochy, Malta, Holandia, Polska, Portugalia, Słowenia, Hiszpania i Szwecja.
