Książka wydana przez Cambridge University Press, dostępna w sprzedaży od przyszłego tygodnia, to krytyczne spojrzenie na problem eutanazji w Belgii. Eutanazja i wspomagane samobójstwo: doświadczenia z Belgii (Euthanasia and Assisted Suicide: lessons from Belgium) zawiera eseje dotyczące zagadnień prawnych, filozoficznych i medycznych jak również wpływu eutanazji na bezbronną populację, napisanych przez autorów z Belgii i Wielkiej Brytanii.
Redaktorzy, David Albert Jones z centrum bioetycznego Anscombe w Oxfordzie, Chris Gastmans z wydziału medycyny na Katolickim Uniwersytetcie Lowańskim w Belgii i Calum MacKellar ze Szkockiej Rady do spraw bioetyki, mówiż, że przygotowane przez nich opracowanie jest pierwszym interdyscyplinarnym badaniem problemu eutanazji w Belgii. Autorzy zaznaczają, że: system nie jest transparentny – za nadzorowanie tysięcy przypadków eutanazji odpowiada tylko 16 członków komisji; system polega na samodzielnej sprawozdawczości – spośród tysięcy zgłoszonych spraw tylko jedna została skierowana do prokuratora i szacuje się, że tylko połowa przypadków eutanazji jest zgłaszana; od momentu legalizacji w 2002 roku eutanazja została „znormalizowana”, a coraz więcej przypadków wcale nie jest na żądanie pacjenta; jeden z czołowych specjalistów w dziedzinie opieki paliatywnej ostrzegał w 2013 roku, że „jeżeli zostaną ustanowione prawne granice, eutanazja zacznie się rozwijać według własnej dynamiki i wykraczać poza uzgodnione ograniczenia”.
Autorzy podsumowują: „śmierć w wyniku eutanazji nie jest ogólnie uznawana za wyjątek wymagający specjalnego usprawiedliwienia. Zamiast tego często uważana jest za normalną śmierć a korzyści z niej płynące nie powinny być ograniczane bez specjalnego usprawiedliwienia”. Stwierdzają też, że najlepszym sposobem rozwiązania problemów związanych z eutanazją jest inwestowanie w rozwój opieki paliatywnej.
Źródło: www.bioedge.org
