– Wierzę w dziecięcą siłę, w ich mądrość, szczerość. To moja życiowa misja, aby dzieci były widziane, słyszane, rozumiane i chronione. Zawsze. Wszędzie. Każde dziecko. Mam też program zmian i wizji tego urzędu. Tworzę go od 19. roku życia – tak kilka dni temu powiedziała w rozmowie z KAI Monika Horna-Cieślak, która decyzją Sejmu, została we wtorek powołana na Rzecznika Praw Dziecka.
W rozmowie opublikowanej kilka dni temu w KAI, Horna Cieślak wskazywała, że do zrobienia jest jeszcze wiele. Największym wyzwaniem jest zmiana podejścia społeczeństwa do problemu krzywdzenia, w tym krzywdzenia dzieci.
– Musimy dokładać starań by w miejsce częstego dziś „nie wtrącam się, to nie moja sprawa”, pojawiło się odruch „muszę zareagować”. Ta pierwsza postawa jest nadal zbyt częsta, a to niestety ma swoje negatywne konsekwencje. Drugim krokiem, jest właściwe wykorzystanie obecnie istniejących instytucji i stosowanie już istniejących narządzi, co z kolei wymaga stworzenia lub doprecyzowania standardów komunikacji między poszczególnymi instytucjami i służbami – podkreśliła Monika Horna-Cieślak. Dodała, że ważne jest zwiększenie dostępności miejsc pieczy zastępczej, w tym miejsc zapewniających specjalistyczną pomoc dzieciom po traumatycznych przejściach.
W jej opinii nieodzownym jest także prawidłowe wdrożenie przepisów tzw. „Ustawy Kamilka”, nad którą pracowała. Część z nich, jak np. standardy ochrony małoletnich, czy weryfikacja osób zatrudnianych do pracy z dziećmi, wejdzie w życie 15 lutego 2024 r.
Zapytana o to jaka powinna być osoba pełniąca funkcję Rzecznika Praw Dziecka podkreśliła, że musi być to osoba, która stawia dobro dziecka na pierwszym miejscu, rozumie dzieci i ich potrzeby. – Ale przede wszystkim zaprasza młodych do współpracy, są oni naturalnymi partnerami w pracach nad aktami prawnymi, kampaniami, biorą udział w dyskusji. Musi to być też osoba otwarta na dialog ze wszystkimi. RPD nie może się obrażać, wdawać w agresywne dyskusje, bo to nie poprawi sytuacji dzieci. Myślę, że swoim dotychczasowym działaniem udowodniłam, że tymi zasadami się kieruję, że spokój, opanowanie, dialog, kompetencja i skuteczność to cechy, które posiadam – podkreśliła, akcentując, że nie jest to funkcja, która ma reprezentować poglądy jednej osoby.
– Wierzę w dziecięcą siłę, w ich mądrość, szczerość. To moja życiowa misja, aby dzieci były widziane, słyszane, rozumiane i chronione. Zawsze. Wszędzie. Każde dziecko. Mam też program zmian i wizji tego urzędu. Tworzę go od 19 roku życia Wraz z wiekiem i na bieżąco go aktualizuję oraz skreślam to, co już zrobiłam w tym obszarze. Wiem co jeszcze trzeba zrobić. I to zrobić razem z młodymi ludźmi – podsumowała.
Monika Horna-Cieślak współpracuje również z Fundacją Autism Team, ma bezpośredni kontakt z młodzieżą i dziećmi z neuroróżnorodnością, niepełnosprawnością. – Te dzieci są często pomijane. A ja całym sercem wiem jak są cudowni, ważni, potrzebni i piękni. Moim celem, jest zapewnić dzieciom ze szczególnymi potrzebami równe traktowanie oraz likwidować bariery, które wykluczają je ze społeczeństwa. Na razie podejmuję kroki by zmieniać to w obszarze wymiaru sprawiedliwości. Stąd wprowadzanie komunikacji wspomagającej i alternatywnej do postępowań, dostępnych pouczeń. A także z Jankiem Gawrońskim planujemy złożenie skargi konstytucyjnej na łamie praw dzieci z neuroróżnorożnością w edukacji. Jako RPD będę miała dużo większe pole działania – podkreśliła.
***
Monika Horna-Cieślak – adwokatka, aktywistka, działaczka społeczna. Udziela pomocy prawnej osobom młodym doświadczającym przemocy psychicznej, fizycznej oraz seksualnej. Tworzyła kampanie społeczne, budowała przyjazny wymiar sprawiedliwości, świadczyła indywidualne konsultacje i wsparcie dla klientów Centrum Pomocy Dzieciom w ramach współpracy z Fundacją Dajemy Dzieciom Siłę. Jest Członkinią Komisji Praw Człowieka przy Naczelnej Radzie Adwokackiej, przewodniczącą Sekcji Praw Dziecka oraz członkinią Komisji ds. współpracy z sądami przy Okręgowej Radzie Adwokackiej w Warszawie. Jest także tutorką programu HELP Rady Europy. Jest współautorką wielu aktów prawnych dotyczących praw dzieci, w szczególności ustawy o ochronie małoletnich tzw. „Ustawy Kamilka z Częstochowy” oraz ustawy zwiększającej dostęp do psychologa osobom młodym bez zgody opiekuna prawnego.
