Choć pierwsze „Okno Życia” powstało w Hamburgu już w 1709 roku, to istniało zaledwie 5 lat, ponieważ liczba porzucanych dzieci przekraczała możliwości finansowe inicjatorów. Jednak pierwsze nowoczesne „Okna Życia” właśnie teraz obchodzą w Niemczech 21-rocznicę istnienia.
Obecnie w Niemczech istnieje ok. 80 „Okien Życia” (Babyklappen). Idea ta została po raz pierwszy zrealizowana przez organizację charytatywną Sternipark w Hamburgu. Motto organizacji brzmi: „Bez pytań, bez świadków, bez policji”. Dziecko można pozostawić w oknie życia bezpiecznie i całkowicie anonimowo.
Idea „Okien Życia” ma też swoich przeciwników. Wielu osób uważa, iż dziecko porzucone w ten anonimowy sposób jest pozbawiane szansy na odnalezienie swojej rodziny i poznanie swego pochodzenia, do czego ma prawo. Ponadto twierdzą, że „Okna Życia” nie obniżają liczby przypadków dzieciobójstwa, czego nie potwierdzają statystyki.
Idea powstania „Okien życia” zrodziła się, gdy ciało zmarłego noworodka znaleziono w zakładzie recyklingu śmieci w Hamburgu.
– Jeżeli w ten sposób uratujemy życie chociaż jednego dziecka, nasza praca nie będzie bezużyteczna – powiedziała Leila Mowish, liderka projektu Findelbaby.
Od 2000 roku w dwóch „Oknach Życia” w Hamburgu pozostawiono trzydzieści osiem niemowląt. Czternaście matek jednak wróciło, aby zabrać swoje dzieci z powrotem.
– Faktem jest, że liczba dzieciobójstw i dzieci porzucanych znacznie spadła – mówi Mowish. – Życie dziecka jest znacznie ważniejsze niż historia jego rodziny – dodaje.
Pierwsze „Okno Życia” (Drehladen) w historii Hamburga zostało zainstalowane przez duńskiego kupca w 1709 roku przy miejscowym sierocińcu. Ale istniało zaledwie przez pięć lat, ponieważ liczba porzucanych dzieci przekraczała możliwości finansowe tej placówki.
