Co pierwsi chrześcijanie myśleli o aborcji?

by FUNDACJA JZN
Aborcja nie jest nowym problemem. Od początku historii Kościoła chrześcijanie musieli zająć moralne stanowisko w tej kwestii. Najwcześniejsi autorzy chrześcijańscy byli zgodni w swoich opiniach – opowiedzieli się niewątpliwie po stronie życia.

 

Didache

 

Didache to wczesnochrześcijański podręcznik, którego powstanie datuje się na około 100 rok po Chrystusie. Czytali ją prawdopodobnie pierwsi chrześcijanie, którzy żyli w czasach apostołów. Didache rozróżnia Drogę Życia – życie w prawości, od Drogi Śmierci – życia niegodziwego. W ramach Drogi Życia odnajdujemy przykazanie: „Nie praktykujcie żadnej magii, czarów, aborcji ani dzieciobójstwa”.

 

List Barnaby

 

Ten krótki list, który jest prawdopodobnie tekstem z końca pierwszego lub już drugiego wieku, nakazuje czytelnikom: „Nigdy nie usuwajcie nienarodzonego dziecka, ani nie niszczcie go po urodzeniu”.

 

Apologia Tertuliana

 

Tertulian był wczesnochrześcijańskim pisarzem z Kartaginy; jego apologia została spisana w około 197 roku naszej ery.

 

„Dla nas zabójstwo jest raz na zawsze zakazane; a więc nawet dziecka w łonie, podczas gdy krew matki wciąż krąży, aby uformować człowieka, nie wolno nam niszczyć. Zapobiegnięcie narodzinom to tylko szybsze morderstwo. Nie ma znaczenia, czy ktoś odbierze życie, które kiedyś urodziło się, czy zniszczy je w momencie [przygotowywania do] narodzin. Ono jest człowiekiem, które będzie człowiekiem; owoc jest zawsze obecny w nasionach”.

 

Św. Jan Chryzostom

 

Św. Jan Chryzostom był arcybiskupem Konstantynopola na przełomie V i IV wieku naszej ery i jest jednym z najwyżej cenionych świętych Wschodniego Kościoła. Stanowczo potępia aborcję:

 

„Dlaczego obrażasz dar Boży; walczysz z Jego prawami; o to, co jest przekleństwem, zabiegasz jak o błogosławieństwo; źródło płodności czynisz kolebką śmierci, a niewiastę przeznaczoną do płodzenia potomstwa, przygotowujesz do morderstwa?”

 

 

Jak wskazują Didache, Apostoł Barnaba i Tertulian, dziecko – czy to wewnątrz czy poza łonem matki – jest już osobą, której życia nie wolno przerywać. Jest to część jednomyślnego przesłania wczesnego Kościoła dotyczącego obowiązków społecznych wobec najmniejszych i bezbronnych. Zniszczenie obrazu Boga należy do najpoważniejszych naruszeń, a Kościół – zarówno Wschodu, jak i Zachodu – zawsze dawał świadectwo tej prawdzie.

 

Źródło: adflegal.org

You may also like

Facebook