Rada Praw Człowieka ONZ (Human Rights Council – HRC) pracuje nad kolejną rezolucją o ochronie rodziny. Projekt tegorocznej rezolucji może przyczynić się do wzmocnienia pozycji rodziny na całym świecie.
Chociaż od dłuższego czasu wiele agend ONZ zaangażowanych jest w promowanie radykalnych lewicowych ideologii, istnieją też na tym forum inicjatywy wyraźnie potwierdzające pierwotną tożsamość tej organizacji, która znajduje wyraz w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka i Karcie Narodów Zjednoczonych. Do inicjatyw takich, od czterech lat należy uchwalana na forum Rady Praw Człowieka, rezolucja o ochronie rodziny, która w swym języku nawiązuje mocno do pierwotnych dokumentów ONZ afirmujących naturalną tożsamość rodziny.
Projekt tegorocznej rezolucji zawiera wiele wartościowych postanowień, których przyjęcie może przyczynić się do wzmocnienia pozycji rodziny na całym świecie. Uznaje on rodzinę za podstawową komórkę społeczną i naturalne środowisko rozwoju dla dzieci. Projekt podkreśla też, że rodzina jest uprawniona do ochrony ze strony społeczeństwa oraz państwa, zaś na państwie spoczywa główna odpowiedzialność za poszanowanie praw i wolności wszystkich ludzi, w tym członków rodzin. Dokument wskazuje na rodzinę, jako na siłę sprzyjającą społecznej integracji oraz spójności. Podkreśla się kluczową rolę, jaką rodzina odgrywa w zachowywaniu kulturowej tożsamości, tradycji, moralności, dziedzictwa oraz wartości społeczeństwa.
Do tej pory rezolucje o ochronie rodziny były uchwalane 6 czerwca 2014 r., 3 lipca 2015 r. oraz 1 lipca 2016 r. W tym ostatnim przypadku rezolucja została po raz pierwszy poparta przez państwa członkowskie Unii Europejskiej – Polskę i Węgry.
Wcześniejsze rezolucje HRC na ten temat były podejmowane przy zdecydowanym sprzeciwie lewicowych rządów Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii oraz Urugwaju, które domagały się wprowadzenia do tekstu wyraźnej deklaracji afirmującej funkcjonowanie „różnorodnych form rodziny” (various forms of the family), która pozwoliłaby wprowadzić istotne zamieszanie w sposobie rozumienia pojęcia „rodziny” poprzez semantyczne otwarcie na związki jedynie pozorujące relacje rodzinne.
Pierwsza rezolucja, wobec przyzwolenia ze strony wszystkich państw członkowskich, była przedmiotem krytyki przedstawicieli Unii Europejskiej. W 2014 r. międzypartyjny zespół Parlamentu Europejskiego ds. praw LGBT negatywnie ocenił brak wzmianki w rezolucji o „różnorodnych formach rodziny”, domagając się wprowadzenia sformułowań typu „rodziny homoseksualne”.
W roku 2015 rezolucja spotkała się ze sprzeciwem organizacji pozarządowych sympatyzujących z ruchem LGBT, m.in. Amnesty International, które w oświadczeniu z 1 lipca 2015 r. domagało się odrzucenia rezolucji twierdząc, że państwa powinny dążyć do „eliminacji szkodliwych tradycyjnych, kulturowych przekonań, wartości, stereotypów i praktyk, które są niezgodne z prawami człowieka, także w kontekście kwestii rodziny”.
Poparcie, jakiego Polska i Węgry udzieliły rezolucji w zeszłym roku zakończyło niechlubny okres zaciekłej krytyki tej rezolucji ze strony całej UE, z którą mieliśmy do czynienia w latach 2014 i 2015.
Rada Praw Człowieka jest organem Organizacji Narodów Zjednoczonych odpowiedzialnym za promocję i ochronę praw człowieka na całym świecie. W jej skład wchodzi 47 państw wybieranych na trzyletnią kadencję przez Zgromadzenie Ogólne ONZ. Obecnie w Radzie zasiadają przedstawiciele m.in. Belgii, Chin, Niemiec, Chorwacji, Węgier, Łotwy, Holandii, Korei Południowej, Stanów Zjednoczonych oraz Tunezji.
Źródło: Instytut na Rzecz Kultury Prawnej Ordo Iuris www.ordoiuris.pl
