Parlament Irlandii Północnej przyjął poprawkę sprzeciwiającą się legalizacji aborcji dzieci prenatalnie chorych, którą narzuciły władze w Londynie. Ogromny wpływ na tę sprawę miało wystąpienie 24-letniej Heidi Crowter. Kobieta z zespołem Downa napisała poruszający list do irlandzkich parlamentarzystów.
Heidi w liście przedstawiła ustawę aborcyjną, wprowadzoną przez rząd brytyjski, jako jawną dyskryminację osób niepełnosprawnych i obciążonych genetycznie, tak jak ona. Zwróciła uwagę posłów i społeczeństwa, że jej kraj łamie jej prawo do życia i ochrony oraz poważnie ją dyskryminuje, akceptując prawo, według którego nie powinna żyć.
W liście do parlamentarzystów Zgromadzenia Irlandii Północnej Heidi napisała:
Jako osoba z zespołem Downa uważam tę propozycję dla Irlandii Północnej za bardzo bolesną i obraźliwą. Mówi mi ona, że nie jestem tyle samo warta co inni ludzie, nie jestem godna takiego samego poziomu ochrony prawnej jak ktoś, kto nie urodził się z zespołem Downa lub podobną chorobą, która nie jest śmiertelna.
Zwróciła się również z apelem:
Proszę o głosowanie za tym wnioskiem, aby Zgromadzenie Irlandii Północnej mogło powiedzieć światu, że nie zaakceptuje prawa, które próbuje uniemożliwić urodzenie się takich osób, jak ja; prawa, które sugeruje, że nie mamy takiej samej wartości jak ludzie, którzy nie cierpią na zespół Downa lub inną niezagrażającą życiu chorobę. Proszę tak głosować, aby stworzyć klimat, który będzie ułatwiał, a nie utrudniał, rozpoznanie i dostrzeżenie piękna kryjącego się za posiadaniem dodatkowego chromosomu.
Decyzja podjęta przez posłów Zgromadzenia Irlandii Północnej na razie nie ma mocy prawnej, jest jednak oczywistym przesłaniem w stosunku do władz Wielkiej Brytanii, które w ubiegłym roku narzuciły liberalizację aborcji pomimo protestów społecznych.
Nowe, liberalne zasady aborcyjne weszły w życie w Irlandii Północnej 31 marca. Od tego dnia do 22 maja, zgodnie z raportem ministra zdrowia, przeprowadzono tam 129 legalnych aborcji. Wśród paragrafów jest ten, który dotyczy pozwolenia na przerwanie ciąży bez jakichkolwiek ograniczeń w przypadku każdej choroby czy niepełnosprawności poczętego dziecka, również w sytuacjach, gdy życie dziecka nie jest zagrożone. Dotyczy to także zespołu Downa, gdyż ludzie obciążeni trisomią 21 choć nie są chorzy, rozwijają się inaczej, co powoduje większą lub mniejszą niepełnosprawność.
