W niedzielę 11 lutego br. we wspomnienie Matki Bożej z Lourdes po raz kolejny obchodzony był Światowy Dzień Chorego, ustanowiony 13 maja 1992 r. przez Jana Pawła II. Tegorocznym tematem Dnia Chorego są słowa Jezusa wypowiedziane na krzyżu do Matki i do Jana: „«Oto syn Twój (…) Oto Matka twoja». I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie” (J 19, 26-27).
W specjalnym Orędziu przygotowanym na tę okazję Ojciec Święty Franciszek pisze o macierzyńskim powołaniu Kościoła w stosunku do chorych i potrzebujących, przypominając o długiej historii inicjatyw podejmowanych przez Kościół na rzecz tych osób. Papież zaznacza, że działalność Kościoła w tym zakresie nie należy tylko do historii, ale jest prowadzona również w dzisiejszych czasach: „W krajach, w których systemy opieki zdrowotnej są niewystarczające lub ich brakuje, Kościół stara się zaoferować ludziom możliwie jak najwięcej w zakresie opieki zdrowotnej, aby wyeliminować śmiertelność niemowląt i wykorzenić niektóre szeroko rozpowszechnione choroby. Gdziekolwiek się znajduje, stara się on leczyć, nawet kiedy nie jest w stanie przywrócić zdrowia. Obraz Kościoła jako «szpitala polowego», otwartego dla wszystkich zranionych przez życie, jest rzeczywistością bardzo konkretną, bowiem w niektórych częściach świata tylko szpitale misyjne i diecezjalne zapewniają niezbędną opiekę zdrowotną ludności”.
Ojciec Święty apeluje o poszanowanie godności człowieka chorego i stawianie go w centrum procesu leczenia. Jak zaznacza, „takie nastawienie winno cechować także chrześcijan pracujących w placówkach publicznych, którzy są powołani do tego, by przez swoją służbę dawali dobre świadectwo o Ewangelii”. Przypomina o zadaniu Kościoła polegającym na otaczaniu chorych czułością i współczuciem, które powinno być realizowane między innymi poprzez duszpasterstwo służby zdrowia. Jest ono „i zawsze pozostanie niezbędnym i istotnym zadaniem, które należy realizować z wciąż nowym zapałem, poczynając od wspólnot parafialnych aż po najlepsze ośrodki opieki zdrowotnej”. Papież Franciszek docenia też ogromną pracę wykonywaną przez rodziny osób chronicznie chorych lub dotkniętych poważną niepełnosprawnością, nazywając ją „nadzwyczajnym świadectwem miłości do osoby ludzkiej” i zaznaczając, iż powinna być ona „otaczana odpowiednim uznaniem oraz wspierana przez stosowną politykę”.
Na koniec Franciszek powierza Maryi „wszystkich chorych na ciele i na duchu, aby umacniała ich nadzieję”, prosząc, „aby każdy członek Kościoła przeżywał z miłością powołanie do służby życiu i zdrowiu”.
Pełna treść Orędzia dostępna jest na stronie: w2.vatican.va
