4000 zł specjalnego zasiłku oraz dodatkowe ułatwienia miały przekonać kobiety do rodzenia niepełnosprawnych dzieci. Ale ze statystyk wynika coś zgoła innego – pisze Dziennik Gazeta Prawna.
W ubiegłym roku w Polsce dokonano 1076 legalnych zabiegów aborcyjnych – o kilkanaście więcej niż rok wcześniej. To jednocześnie drugi rekordowy wynik od 2002 r. Dane te dobitnie świadczą o tym, że choć z rządowego programu „Za życiem” działającego od stycznia 2017 r. korzysta co roku 4 tys. rodziców, to nie spełnił on głównego, zakładanego przez ustawodawcę celu – nie zmniejszył liczby kobiet decydujących się na usunięcie ciąży z powodu wad płodu. Niezmiennie nad Wisłą przeprowadza się około tysiąca legalnych aborcji rocznie – podaje Dziennik Gazeta Prawna.
W 2016 r., czyli tuż przed wejściem w życie programu, dokonano 1098 takich zabiegów, a we wcześniejszych latach liczba ta była jeszcze trzycyfrowa.
Program „Za życiem” nazywany był rekompensatą dla środowisk pro-life, po tym, jak w 2016 r. Sejm odrzucił projekt obywatelski ustawy bezwzględnie zakazujący przerywania ciąży – czytamy w Dzienniku Gazecie Prawnej. Rząd zapowiedział wówczas, że wprowadzi mechanizmy wspierające rodziny, w których ma urodzić się dziecko z niepełnosprawnością. Program przewiduje m.in., że z tytułu urodzenia dziecka z ciężkim i nieodwracalnym upośledzeniem albo nieuleczalną chorobą, które powstały w okresie prenatalnym lub w czasie porodu, przysługuje jednorazowe świadczenie w wysokości 4 tys. zł. Przewodnikiem rodzin po systemie wsparcia ma być asystent rodziny, którego zadaniem jest koordynowanie dostępnej pomocy. Kobietom w ciąży oraz dzieciom z ciężkimi chorobami zagwarantowano również prawo do korzystania poza kolejnością ze świadczeń opieki zdrowotnej. W kolejnych etapach wprowadzono więcej rozwiązań, m.in. dotyczących opieki wytchnieniowej czy wspierających aktywność zawodową rodziców ciężko chorych dzieci.
Dlaczego zasiłek i ułatwienia nie przyniosły zakładanego rezultatu? Dziennik Gazeta Prawna zwraca uwagę, że zdaniem ekspertów nie łagodzą one trudów wychowania poważnie chorego dziecka. Z drugiej strony, wiele z zapowiedzi pozostało tylko na papierze.
