24 lipca europosłowie podjęli rezolucję w sprawie unijnej strategii w zakresie zdrowia publicznego po pandemii Covid-19. Pojawiają się w niej postulaty dostępu do usług związanych ze „zdrowiem reprodukcyjnym i seksualnym”, do których zalicza się środki antykoncepcyjne, substancje poronne oraz tzw. „bezpieczną” aborcję.
Głównym celem rezolucji miało być omówienie następstw pandemii Covid-19 oraz przedstawienie propozycji działań łagodzących konsekwencje rozprzestrzenienia się wirusa. Obok słusznych kwestii dotyczących ochrony zdrowia, w dokumencie znalazły się również ideologiczne postulaty. Zdaniem parlamentarzystów, kryzys zdrowotny, jakim jest epidemia, „negatywnie wpłynął na dostęp do usług w zakresie praw i zdrowia reprodukcyjnego i seksualnego” oraz „naraził kobiety i osoby LGBT+ na podwyższone ryzyko przemocy i dyskryminacji” (pkt W).
W rezolucji europosłowie wzywają państwa członkowskie UE „do promowania i zapewniania dostępu do usług w zakresie „praw seksualnych i reprodukcyjnych”, w tym „dostępu do środków antykoncepcyjnych i prawa do bezpiecznej aborcji”. Podkreślono to, mimo iż w obowiązującym prawie międzynarodowym nie istnieje koncepcja „prawa do aborcji”. Przeciwnie, szereg traktatów mających na celu ochronę praw człowieka gwarantuje każdemu ochronę „prawa do życia”. Zdaniem Parlamentu Europejskiego, dostęp do antykoncepcji, w tym do środków wczesnoporonnych, oraz do zabójstwa prenatalnego, powinny być uznane jako podstawowe usług opieki zdrowotnej, które mają być utrzymane w przypadku kryzysu (pkt 25).
Co więcej, w rezolucji skrytykowano państwa, które nie zagwarantowały dostępu do zabójstwa prenatalnego w czasie epidemii. Stwierdzono przy tym, że odmowa zapewnienia „usług w zakresie zdrowia reprodukcyjnego i seksualnego”, w tym „do bezpiecznej i legalnej aborcji stanowi formę przemocy wobec kobiet i dziewcząt” (pkt 26). W tym samym punkcie europosłowie zachęcają państwa unijne do umożliwienia dostępu do aborcji farmakologicznej.
Opiekuńczy język tekstu ma na celu stworzenie pozytywnego obrazu aborcji i odwrócenie uwagi od jej negatywnych i nieodłącznych skutków. Formułowane przez Parlament Europejski postulaty w tej kwestii sprzeciwiają się również postanowieniom międzynarodowych Konferencji w Kairze – 1994 i Pekinie – 1995, podczas których jasno stwierdzono, że obowiązkiem państw jest działanie na rzecz zmniejszenia ilości przeprowadzanych aborcji” – podkreśla Karolina Pawłowska, Dyrektor Centrum Prawa Międzynarodowego Ordo Iuris.
